Namiastka
Ten właśnie prekursor Pucharu UEFA, Puchar Miast Targowych, został ustanowiony 18 kwietnia 1955 roku, dwa tygodnie po Pucharze Mistrzów. Pierwsza edycja Pucharu Miast Targowych objęła zespoły z Barcelony, Bazylei, Birmingham, Kopenhagi, Frankfurtu, Lozanny, Lipska, Londynu, Mediolanu i Zagrzebia. Pierwotna formuła turnieju zakładała, że turniej będzie trwał przez trzy lata, a mecze miały odbywać się w czasie trwania targów. Barcelona, mająca w swym składzie wyłącznie graczy FC Barcelona, pokonała w finale w dwumeczu reprezentację Londynu 8-2 .

Zaangażowanie klubów
W drugim turnieju organizatorzy rozszerzyli liczbę uczestniczących klubów, ale ciągle musiały one pochodzić z miast-organizatorów targów handlowych. 16 zespołów wzięło udział w edycji 1958/60, po której wprowadzono roczny system rozgrywania turnieju. Przed 1962 rokiem liczba uczestników wzrosła do 32, później do ponad 100. W tych wczesnych latach, dominowały zespoły z Południowej Europy, szczególnie Barcelona, która wygrywała trzy razy i Valencia CF - dwa razy. W 1968 roku Leeds United został pierwszym północnoeuropejskim triumfatorem, rozpoczynając passę sześciu zwycięstw angielskich klubów.

Zmiana nazwy
Piąte zwycięstwo w tejże passie należało do Tottenhamu Hotspur. Turniej ten był po raz pierwszy nazwany Pucharem UEFA. Powodem zmiany była organizacja turnieju przez UEFA i brak związania go z miastami targów handlowych. W latach 70. niemieckie, holenderskie, belgijskie i szwedzkie kluby zaczęły z sukcesami konkurować z angielskimi i między 1968 a 1984 rokiem tylko jeden zespół z południa - Juventus FC w 1977 - zdołał przełamać dominację klubów północnoeuropejskich.

Włoski sukces
Po serii zwycięstw Realu Madryt w połowie lat 80., włoskie kluby przejęły kontrolę w 1990. Rozpoczynając od zwycięstwa SSC Napoli w 1989, kluby z Półwyspu Apenińskiego zdobyły Puchar UEFA osiem razy w ciągu jedenastu sezonów ( sam Inter Mediolan wygrał trzy razy ), aż do triumfu Galatasaray w 2000 roku, który zdobył tym samym pierwsze klubowe trofeum dla Turcji. Za wyjątkiem roku 1964 i 1965, finał, tak jak poprzednie rundy, rozgrywany był w systemie mecz - rewanż. Formuła rozgrywek zmieniła się na stałe począwszy od 1998, kiedy po raz pierwszy odbył się jednomeczowy finał, w którym Inter Mediolan pokonał Lazio Rzym 3-0 na Parc de Princes w Paryżu. Inter, Juventus i Liverpool są rekordzistami jeśli chodzi o liczbę zdobytych Pucharów. Każda z nich zdobyła trofeum trzy razy.

Połączenie turniejów
Począwszy od sezonu 1999/2000, kiedy zlikwidowano Puchar Zdobywców Pucharów, zwycięzcy pucharów krajowych również kwalifikują się do Pucharu UEFA. Co więcej, również kluby które odpadły w trzeciej rundzie eliminacyjnej do Ligi Mistrzów oraz osiem zespołów, które zajęły trzecie miejsca w fazie grupowej tychże rozgrywek, kwalifikują się do Pucharu UEFA. Puchar zrzesza też reprezentantów Fair Play, trzech zwycięzców Pucharu Intertoto i triumfatorów wybranych rozgrywek o puchar ligi. Faza grupowa została po raz pierwszy wprowadzona w sezonie 2004/2005.

Trofeum Bertoniego
Samo trofeum, ważące 15 kg, srebrne na marmurowej podstawie, zostało zaprojektowane i wykonane przez mediolańskie zakłady Bertoniego na finał w 1972 roku, kosztowało 23,000 euro. Puchar nie ma rączek, jest piękny w swej prostocie. Zaraz nad podstawą, grupka zawodników zdaje się walczyć o piłkę. Jednak naprawdę podpierają ośmiokątny puchar, który jest oznaczony emblematem UEFA.

Opracował: Marcin Wojtania